به احترام او که ایران را از بلندای تمدن و فرهنگ می‌دید؛ بدرود سردار صلح و دوستی!
نوروز امسال، سپهبد محمد باقری در تخت‌جمشید پیام صلح، دوستی را از دل تاریخ تمدنی ایران به گوش مردم و جهانیان رساند؛ پیامی برخاسته از میراثی که هزاران سال میراث بشری ،تمدن‌سازی را بر دوش کشیده است. از برادری ملل، از عدالت در سایه خرد، و از گفت‌وگو به‌جای خشونت و برادری ایرانیان با سایر […]
نوروز امسال، سپهبد محمد باقری در تخت‌جمشید پیام صلح، دوستی را از دل تاریخ تمدنی ایران به گوش مردم و جهانیان رساند؛ پیامی برخاسته از میراثی که هزاران سال میراث بشری ،تمدن‌سازی را بر دوش کشیده است. از برادری ملل، از عدالت در سایه خرد، و از گفت‌وگو به‌جای خشونت و برادری ایرانیان با سایر ملل سخن گفت.
او ایران را صرفاً یک نقشه جغرافیا نمی دید؛ ایران برای او هویتی تاریخی معنوی ، رسالتی تمدنی و پیوندی مقدس میان نسل‌ها بود.
واقعیت هم این است که بقا و پایداری یک ملت، نه فقط با قدرت نظامی، که با ریشه‌های هویت‌ساز آن ملت تضمین می‌شود؛ و ایران، با تکیه بر گذشته‌ای روشن، فرهنگی زنده، و مردمی با ایمان، قرن‌ها در برابر تندبادها ایستاده است .
شهادت سپهبد باقری، ایران را نه فقط از یک فرمانده نظامی بلکه از یک تئوریسن آگاه نسبت به مسائل بین الملل و فهیم به ویژگی های جامعه ایرانی محروم کرد .
روحش شاد، راهش روشن، یادش در جان ملت ایران تا ابد زنده باد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید