انتظارات ما از شخصیت های ملّی شهرمان

در ابتدا اما  باید یک مسأله بنیادین را مشخص کنیم؛ اینکه رویکرد ما به خدمات و در واقع منافع شخصیت هایمان چیست:

آیا ما صرفاَ از شخصیت هایمان، انتظار استفاده آنها از موقعیتشان در قدرت، برای اختصاص امکانات و خدمات (بخوانید رانت) به زادگاه خود داریم؟ یا می خواهیم به شخصیتمان به عنوان یک سرمایه بنگریم که به سرمایه عمومی مان بیفزاید؟ آیا بهتر است یک سیاستمدار را خرج توسعه صنعت و ادارات-با هر شیوه و بهایی- کنیم یا او را به عنوان سرمایه ای که نامش اعتبار و ارزش افزوده می افزاید نگاه کنیم؟ البته که در این حالت اخیر، سرمایه معنوی او، آورده مادی و توسعه ای هم برای محل خواهد داشت.

هادی خانیکی، یک شخصیت فرهنگی است و نه اقتصادی، ما باید از سرمایه او بهره ببریم و می بریم همانطور که کدکن و تربت حیدریه از شفیعی کدکنی، کاشان از سهراب و سبزوار از دولت آبادی سود می برد، سرمایه و اندوخته او از جنس علم و ادب و فرهنگ است و از هزینه کرد آن دریغ ندارد، مگر پروین گنابادی  چه کرد که این همه سرمایه افزوده به گناباد؟ مگر ما چندنفر مثل دکتر خانیکی داریم؟ با متر اقتصادی که بهلول هم هیچ کاری نکرده برای گناباد! اما مگر می توان کتمان کرد سرمایه عظیمی که او به دارایی های ما افزوده؟

البته دکتر خانیکی از حیث کار و کمک به امورات و توسعه منطقه هم همکاری و همراهی خوبی داشته است که به یکی دو مورد اشاره می کنم:

در همایش ملی قنات که سال ۸۳ در گناباد برگزار شد، دکتر خانیکی با قبول ریاست عالیه همایش، نقشی بنیادین در افزایش سطح رویداد و اخذ پیام رئیس جمهور داشت؛ کمتر از یک هفته مانده به برگزاری همایش از دفتر رئیس جمهور اطلاع دادند که آقای رئیس جمهور از ارائه پیام عذر خواستند! و دکتر خانیکی مأموریت خارجی اش را نیمه تمام رها کرد، پیام را نوشت گذاشت جلوی آقای خاتمی و ایشان امضاء کرد؛ کسانی که تجربه کار اجرایی به خصوص در سطح ملی دارند، می دانند که افتتاح یک همایش با پیام رئیس جمهور یعنی چه؛ و البته نیاز به یادآوری نیست که آن همایش با آن استحکام زیربنایی دقیق و سطح بالا و قدرت اثر، که هم از حیث سطح هم موضوعی و هم گستره و مدعوین، یک همایش سطح ملی و مهم به شمار می رفت، آغازی شد بر روند شکوهمند جهانی شدن قنات گناباد و ثبت جهانی آن به عنوان میراث مشترک بشریت، شروع مطرح شدن وجه گردشگری قنات ها نیز اولین بار آنجا و با استقبال و همت شخصیت های فرهیخته و سازمان های سطح ملی و منطقه ای بود.

در سفر آقای عارف در پایان دولت هشتم، با توصیه ایشان کمک خوبی به بخش فرهنگ و احداث فرهنگسرا شد. در دوره دولتهای یازدهم و دوازدهم نیز درخصوص کمک به توسعه آموزش عالی شهرستان شاهد مثال های متعددی از زبان رأسای محترم دانشگاه گناباد مبنی بر کمک های موردی و اساسی با رایزنی وی با وزارت علوم و دیگر سازمان ها شنیده شده است.

در سطح کلان سیاسی اجتماعی، در کمپین های انتخاباتی ملی و محلی، با وجود اشتغال در سطح ملی، اما توجه ویژه ای به گناباد و بجستان به طور خاص، و خراسان به طور عام داشته و در انتخابات مختلف تقاضای حمایت از کلیت انتخابات و نامزدها را بی پاسخ نگذاشت، در همین فضا به خصوص به موضوع “گفتگو” و “تقویت جامعه مدنی و تشکل ها و رسانه های محلی توجه ویژه ای داشته و از هزینه سرمایه خود دریغ نداشته.

در سطح خًرد نیز در امور اداری و اجرایی، مساعدت های مشخصی همچون کمک به مؤسسات آموزش عالی، بخش فرهنگ و رسانه ها و ارتباط و تعامل با مسئولین منطقه که به وی مراجعه می کردند، موارد متعددی قابل ذکر است؛ هیچ مراجعه و درخواستی نبوده که با پیگیری دکتر خانیکی مواجه نشود، حتی خود ایشان مستمراَ پیگیر امور و مسائل و اخبار گناباد هست، حتی در دولت آقای روحانی با وجودی که همان سمت فرهنگی را هم نداشت بازهم همیشه از درخواست ها و پیشنهادها استقبال می کرد؛ با این حال معتقدم می شد بهتر و خیلی بیشتر از این دارایی نمادین برای توسعه منطقه استفاده کرد اما متأسفانه ملاحظات جناحی برخی مانع این امر شد و همانها حالا بعضاَ می گویند: دکتر خانیکی برای منطقه چه کرده؟!

در انتها هم بد نیست متذکر شوم وقتی از استفاده (بخوانید سوءاستفاده) برخی شخصیت های اجرایی ملی به نفع شهرستان های همجوار می شنویم، آن را نکوهش می کنیم و رانت و پارتی بازی می خوانیم؛ پس؛ از مردم ما که همیشه به دینداری و درستی شهره بوده اند، شایسته تر آن است که از سرمایه های ملی مان، انتظاری بیش از رانت و پارتی بازی داشته باشیم؛ بزرگترشدن و ارزشمندترشدن سرمایه برای آنکه سرمایه عمومی ما نیز افزون شود، طبیعتا افزودن به سرمایه شهرستان و منطقه، ارزشمندتر و ماناتر و البته اثرگذارتر هم هست، و البته بهره برداری از ظرفیت های قانونی که می تواند با کمک سرمایه نمادین مان فعال شود در راستای توسعه پایدار و البته بدون خط کشی جناحی و سیاسی.

باید قبول کنیم که شخصیت های در تراز ملی کم داریم، اما خانیکی، بیشتر از سهم خود به سرمایه معنوی و نمادین ما افزوده، هرجا می نشیند با افتخار گنابادی شناخته می شود و تحسین و احترام برمی انگیزد.

و ما اکنون در آستانه نکوداشت این شخصیت ملّی گنابادی الاصل و در واقع افتخار به او و امثال او هستیم؛ مهمانان زیادی از مشهد و تهران و سایر نقاط کشور خواهیم داشت که مطمئنم صفت معروف مهمان نوازی گنابادی ها را به عینه خواهند دید.

امید که این باب گشوده بماند و گناباد و گنابادی؛ آباد و سربلند.